SUKIENKI SĄ SKRZYDŁAMI MOJEJ KOBIECOŚCI

„Może się zdarzyć, że urodziłaś się bez skrzydeł, ale najważniejsze, żebyś nie przeszkadzała im wyrosnąć.” /Coco Chanel/

Będąc nastolatką, tata powiedział mi kiedyś (niby żartem), że mam krzywe nogi, choć w rzeczywistości były proste. Dla mnie nie było to śmieszne, a wręcz przeciwnie, było to ogromnym zranieniem. Właśnie w tym czasie, w czasie dorastania, kiedy najbardziej potrzebowałam akceptacji, zapewnienia, że jestem piękną, dostałam zupełnie coś odwrotnego – komunikat, że jestem brzydka i nie ma we mnie nic zachwycającego…. Uwierzyłam w to. Zamknęłam się w sobie. Od tamtej pory zawsze chodziłam w długich spodniach, nawet w upalne lato i nawet będąc w domu…. Nie chciałam, by po raz kolejny ktoś zaatakował moją kobiecość więc wolałam je ukrywać.

Po dobrych kilku latach, gdy jak to zawsze po kąpieli wcierałam w moje „krzywe nogi” balsam, zaczęłam się im przyglądać, próbować dostrzec w nich piękno. Dotykałam je tak czule, jakbym chciała ukoić ten ból emocjonalny sprzed kilku lat... Zamówiłam przez internet sukienkę. Dotarła do mnie w 9. rocznice mojego bierzmowania. Gdy ją ubrałam popłakałam się. Były to łzy szczęścia, bo zobaczyłam w lustrze piękną kobietę ze zgrabnymi nogami. To tak jakby Duch Święty tchnął we mnie poczucie piękna. I tak już zostało do dziś.

Od tamtej pory uwielbiam chodzić w sukienkach i spódniczkach – takich 10 cm nad kolano. Czuję się wtedy tak lekko, że mogłabym latać ;) Czuję się jak księżniczka, jak kobieta urzekająca swoim wdziękiem. I tu nawet nie chodzi o urodę, czy sukienkę, ale o to, że w końcu pokochałam siebie, a sukienka tylko pomogła wydobyć ze mnie to owo piękno, piękno bycia kobietą. Dałam sobie szansę, by skrzydła mojej kobiecości mogły w końcu urosnąć. Czuję się z nimi wspaniale :)

Pamiętajcie drogie Panie: to nie Wy macie pasować do sukienki, ale sukienka do Was.

#piękno #miłośc #kobiecość